Ξαφνικά, μες στη σιωπή των αγαλμάτων, ο Λάμπης ακούει μια λεπτή φωνίτσα. Ένα μικρό αγόρι στέκεται ακίνητο, σφιχτοτυλιγμένο στην κάπα του, μ’ ένα σκυλάκι αγκαλιά. Είναι το άγαλμα που έχει έρθει από τη Μικρά Ασία, ένα μικρό αγόρι που άφησε σαν προσφυγάκι την πατρίδα του και τώρα κρυώνει μόνο του μέσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας. Του ζητά να γίνουν φίλοι. Του λέει τα πάντα. Για το γαλάζιο πουλί που βγάζει αληθινές τις πιο τρελές επιθυμίες… Και για την κυρία Γαλάτεια που είναι και αυτή, προσφυγοπούλα.
Τα δυο παιδιά, το πραγματικό και το μαρμάρινο, γίνονται φίλοι, αγκαλιάζονται, παίζουν και ο Λάμπης διηγείται παραμύθια που τόσο αγαπά!
1η ενότητα: «Την τελευταία νύχτα εκείνου του Οκτώβρη … αποζητούσανε αγγίγματα σαν το δικό του.»
Πλαγιότιτλος:
«Η επιθυμία του Λάμπρου να γίνει γλύπτης και να αγγίξει τα αγάλματα»
2η ενότητα:
«Κι αφού τη μέρα οι φύλακες είχαν … Μα τίποτα.»
Πλαγιότιτλος:
«Η εκπλήρωση της επιθυμίας του Λάμπρου»
3η ενότητα:
«Ξαφνικά, μες στη σιωπή των αγαλμάτων… τρισευτυχισμένο το μικρό άγαλμα που κρύωνε.»
Πλαγιότιτλος:
«Ο διάλογος Λάμπρου και αγάλματος και η σύναψη φιλίας»
Εγγραφείτε στο brainy.gr για ουσιαστική κατανόηση και λεπτομερείς ανάλυση των κειμένων.
