Από ελέγχους και βαθμούς έχω πήξει… χαρίζω κιόλας! 

Όχι μόνο 18 χρόνια βαθμοί αριθμητικώς και στο χαρτί, αλλά έκτοτε βαθμολογούμαι ασταμάτητα (σιωπηλά, άτεγκτα, αυστηρά) διπλό βαθμό, κι από τον εαυτό μου κι από τους άλλους… για το μαλλί, για το στυλ, για το γούστο μου, για το φρύδι, το ντύσιμο, τη σιλουέτα, τη δουλειά, τη νοικοκυροσύνη, τη σβελτάδα και ό,τι άλλο φανταστείς… για τα ορατά και τα αόρατα … βλέπω το βαθμό μου στα μάτια των γύρω μου. Τώρα όμως θα βαθμολογήσω εγώ επιτέλους!!!

Το σύστημά μου είναι όντως πρωτότυπο και προκλητικό, αλλά δίκαιο πιστεύω!

Τον βαθμό σου θα τον πάρεις στην αρχή αρχή, και υπάρχει μόνο ένας βαθμός... άριστα δέκα. Πρώτα λοιπόν παίρνεις το άριστα και κατόπιν θα πρέπει να το υποστηρίξεις (με ανοιχτά βιβλία και βοήθεια κοινού). Το δεκάρι όλο δικό σου πριν το διαγώνισμα, επειδή επιλέγω να πιστεύω σε σένα πληθωρικά, στις δυνατότητές σου, στην αξία σου, σε όσα έχεις να προσφέρεις σε μένα, στον κόσμο… Επαναστατικά, θα περιμένω από σένα τα καλύτερα και όχι τα χειρότερα… έχω δει πως η ζωή έχει ένα τρόπο να επιβεβαιώνει τις προσδοκίες όποιες και να ‘ναι… και οι δικές μου προσδοκίες θα αδράξουν (κάποια στιγμή) τη φωτεινή σου πλευρά… θα ανιχνεύσω με το βαθμολόγιό μου τις έξοχες αποχρώσεις σου κι ας σκοντάφτω κάθε τόσο σε άτομα αχινούς… όπου ακουμπήσεις σε τσιτώνουν. Δεν με πτοούν έχω να σου πω, δεν με κρατάνε πίσω, δεν με κάνουν κακοβαθμολόγο... διότι νιώθω τον εαυτό μου σαν ένα χαλί όπου τόσοι άλλοι άνθρωποι ακουμπούν μαγευτικούς θησαυρούς τους. Δηλαδή θέλω να είμαι, από επιλογή, ένας καθρέφτης που θα μπορεί να σου δείξει κάποια από τις πολλές σου ομορφιές, να καθρεφτίσει το κουράγιο και τη δύναμή σου...