Άη Βασίλη μου,

Ακούω ότι σου γράφουν τα παιδιά κάτι του τύπου «ήμουν καλό παιδί αυτή τη χρονιά και γι’ αυτό φέρε μου κι εμένα δώρο!»…

Φαντάζομαι ήδη θα το ξέρεις πως δεν υπάρχουν παιδιά που δεν είναι καλά… ούτε ένα παιδί σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχει που να μην είναι καλό… παιδιά απελπισμένα ναι, στερημένα ναι, φτωχά πλουσιόπαιδα ναι… κακό παιδί δε θα βρεις ούτε ένα σε ολόκληρο το μεγάλο μας κόσμο! Σε παρακαλώ, όπου βρεις ένα παιδάκι κακότροπο, σκληρό, υβριστικό, να πάρεις στην αγκαλιά σου τους γονείς του και να χαϊδέψεις τρυφερά την ψυχή τους γιατί οι δικές τους αόρατες ουλές γεννούν από φόβο ό,τι βλέπεις στα παιδιά τους.

Κι αν έχεις την καλοσύνη, βάλε φέτος στη λίστα σου για δώρα πάνω πάνω όλα τα άταχτα παιδιά, τα ασυμμάζευτα, τα ατσούμπαλα, τα φωνακλάδικα, τα ζωηρά, τα ανυπάκουα, κοντολογίς τα παιδιά που είναι παιδιά και βοήθησε να παρατείνεται όσο γίνεται περισσότερο η μαγεία της παιδικής ηλικίας… εκεί που το παιχνίδι είναι ξέφρενο, ο νους αλόγιστος και η φαντασία ασυνόδευτη, το μόνο μέρος που μπορείς να είσαι όποτε θέλεις βασιλιάς, ληστής, αστυνόμος κι αστροναύτης σχεδόν ταυτόχρονα...

Φέτος κι εγώ κατάφερα να είμαι λίγο πιο άταχτη να ξέρεις, να βγω λίγο από τα στεγανά μου, από την πεπατημένη μου, από τα κουτάκια μου κι από την ησυχία μου. Γι’ αυτό θέλω οπωσδήποτε να μου φέρεις δώρο…το φωτόσπαθο θέλω… έλα από το παράθυρο της κουζίνας που θα σου έχω καλτσούνια με μυζήθρα!