Martha Argerich…αρχίζει το πιάνο στα τρία της, στα οχτώ της δίνει το πρώτο της κοντσέρτο… και ξεκινά μαζί και η διαρκής μάχη της με τους εσωτερικούς της δαίμονες και φόβους. Η ίδια αναφέρει “θυμάμαι στα εννιά μου πως έκανα τις ασκήσεις μου στο σπίτι και κάποια στιγμή κλείνομαι στο μπάνιο, γονατίζω στην τουαλέτα και λέω μέσα μου… αν κάνω ένα λάθος ακόμα θα πεθάνω”, την τρομάζουν τα ακροατήρια, τρέμει τη σκηνή, αν και στα 24 της έχει ήδη διεθνή φήμη έχοντας εκτοξευθεί στο στερέωμα των μεγαλοφυών καλλιτεχνών. Όμως συνεχίζει να τρέμει τη δημοσιότητα και να παλεύει μέσα της εν μέσω μιας παροιμιώδους καριέρας. Στα 49 παθαίνει καρκίνο, κακοήθες μελάνωμα… το οποίο νικά και συνεχίζει απτόητη. Στα 54 της ο καρκίνος επανεμφανίζεται με μετάσταση στους πνεύμονες και τους λεμφαδένες…
Ε και λοιπόν;
Σήμερα λοιπόν η Martha Argerich είναι 78 ετών, αλλά αυτά τα νέα δεν έχουν φτάσει στα δάχτυλά της, ούτε έχουν αγγίξει τη μαγεία της μουσικής της, την κορδελλωτή, αβίαστη μελωδικότητα και την υπέροχη εκφραστική της ακρίβεια…
από όλο τον κόσμο ταξιδεύουν άνθρωποι για να τη δουν να παίζει!
Μαγεύομαι από το αδάμαστο πνεύμα αυτής της γυναίκας.
Λαμπερή και καθηλωτική χωρίς κανένα φτιασίδωμα, με αυτή την ακτινοβόλα χαρισματικότητα, ψηλαφίζει τη μουσική με τα γεροντικά νεανικά της δάχτυλα, και βγαίνει ένας χείμαρρος που κάνει την ψυχή μου να αναπηδά … στο πρόσωπό της βλέπω μια αδάμαστη έμπνευση και ανέγγιχτη μαγεία!
Με πλημμυρίζει η έξαρση του να μεγαλώνεις ανασύροντας περισσότερο από τον πλούτο μέσα σου, περισσότερη άνεση να είσαι ο εαυτός σου αμιγώς!
Να μεγαλώνεις και το σώμα γερνώντας να γίνεται ικανό για περισσότερα!
Να είσαι στα 78 και να μπορείς να πεις…Ε, και λοιπόν;
Ώστε το ακροατήριό σου να μπορεί να δει αυτό που είναι άχρονο μέσα σου, αγέραστα μεγαλειώδες, όμορφο κι ανθρώπινο…
Δεν έχω κανένα χάρισμα στο επίπεδο της Martha Argerich…εκτός ίσως από το να μπορώ να βλέπω και να λαχταρώ το πάθος με το οποίο αυτή χαϊδεύει τα πλήκτρα.
Και να αισθάνομαι πως το νόημα της ζωής είναι να συνειδητοποιώ πόσο σημαντική είναι η επόμενη στιγμή μου, πόσο σημαντικό είναι να είμαι εκεί να ζήσω αυτά που φέρνει όσο απρόσμενα και να είναι… χωρίς κούφιες προσδοκίες, χωρίς ανούσια “τι κρίμα που δεν…”
Με ένα μεγάλο, ασυγκράτητο… ε, και λοιπόν;
Εγγραφείτε στο brainy και προσεγγίστε με διαφορετική ματιά τον κόσμο των παιδιών, μέσα από επιστημονικά άρθρα και προτάσεις της εκπαιδευτικής ομάδας. Γίνετε μέλος του brainy world.