Περπατούσα στο Μοναστηράκι αμέριμνη και χάζευα, και ένας τύπος, δηλαδή ένας νεαρός, και ωραίος μάλιστα, και καλοβαλμένος και μοντέρνος, προσπερνώντας με, γυρίζει και μου λέει… «κυρά μου πώς περπατάς έτσι»…
Για ένα κοντό δευτερόλεπτο ξεκίνησα να του δώσω εξηγήσεις, σχεδόν να απολογηθώ: για την εγχείρησή μου στο πόδι, για τη δύσκολη αποθεραπεία μου!
Και μετά έκανα στροφή…ίσως από τις πιο ωραίες στη ζωή μου και του είπα…
«Ε τι…να περπατάμε όλοι το ίδιο;
Κάποιοι από μας ας είμαστε διαφορετικοί!»
Και ποιος είναι ο ορισμός της αυτοπεποίθησης, τελικά;
Το πώς νιώθεις όταν σε παινεύουν και σε λατρεύουν όλοι;
Όχι δα… το αντίθετο ακριβώς!
Είναι το πόσο δε σε νοιάζει…. όταν κανείς δεν αποθαυμάζει την αξιόλογη και βαρυσήμαντη ύπαρξή σου…
Πόσο δε σε νοιάζει να είσαι ο διαφορετικός
- να μην έχεις έναν τοίχο περγαμηνές
- να μην έχεις μαζέψει ένα κιβώτιο «μετάλλια» και μπράβο και εύγε
- να σε κοιτάνε στραβά ορισμένοι που ακολουθείς την ιδιότυπη διαδρομή σου
- που δεν μπαίνεις στα στερεότυπα της ομορφιάς
- που δεν ακολούθησες το χάρτη καριέρας που περίμεναν από σένα
- που δεν έγινες αστέρι, αλλά γέννημα της γης που τιμά το άρωμα και το χρώμα του (και το χώμα του)
Και το κυριότερο... κάθε φορά που τόοοοσοι γύρω σου κάνουν σπουδαία πράγματα, μαζεύουν διακρίσεις, καταφέρνουν «περισσότερα» ή είναι πιο νέοι ή πιο ώριμοι ή πιο σοφοί ή πιο δυνατοί ή πιο "πετυχημένοι" από σένα, δεν ανατρέπεσαι, δεν ξύνεσαι μέσα σου, δεν μαζεύεσαι στο καβούκι σου, δεν αυτοχτυπιέσαι!
Γιατί ξέρεις για ποιο λόγο είσαι σπουδαίος (όπως κι όλοι μας)…
Γιατί μια από τις σημαντικότερες επιλογές που κάνεις, είναι να έχεις παραδεχτεί επιτέλους πως η ουσία της ζωής σου δεν είναι οι κατακτήσεις σου, αλλά οι αξίες σου που συνεισφέρεις στον απέραντο κόσμο μας.
Κι όταν μπορείς και περπατάς τη δική σου ζωή με το δικό σου διαφορετικό τρόπο, πάντα θα βρίσκεται κάποιος να σου ζητήσει τα ρέστα:
Πώς περπατάς έτσι κυρά μου;
Και θα ξέρεις ότι σε κοιτά μέσα από τα καλούπια του και τα στερεότυπά του.
Και η ελευθερία σου, η ελεύθερη ζωή βρίσκεται έξω από αυτά…
Συχνά οδεύοντας κουτσά και στραβά, και ανώμαλα…αλλά ανεμπόδιστα, προς την εσωτερική πατρίδα.