Τα τελευταία χρόνια ο σχολικός εκφοβισμός (Bullying) είναι ένα φαινόμενο, που λαμβάνει μεγάλες και σοβαρές διαστάσεις στη σχολική κοινότητα. Οι συνέπειες αυτού του φαινομένου στα παιδιά είναι αρκετά σοβαρές τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά, (Pernille, Holstein, Lynch, Diderichsen, Gabhain, Scheidt, & Currie, 2005· Sansone & Sansone, 2008). Επίσης, μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις και στις σχολικές επιδόσεις των παιδιών (George, 2011· Hawkins, 2011· Ponzo, 2013)
Ο Παπάνης (2008) αναφέρει έναν πολύ εύστοχο ορισμό: ο σχολικός εκφοβισµός (bullying) είναι η κύρια µορφή µε την οποία εµφανίζεται η σχολική βία και αποτελεί εσκεµµένη πράξη, που αποσκοπεί στην πρόκληση σωµατικού ή ψυχικού πόνου και στην υποταγή του θύµατος.

Οι παράγοντες και οι επιπτώσεις του Σχολικού Εκφοβισμού στη ψυχολογία των παιδιών
Η επιθετικότητα και ο σχολικός εκφοβισμός οφείλονται σε πολλούς παράγοντες, όπως η επιθετικότητα των γονέων στα παιδιά τους και μεταξύ τους (Efobi & Nwokolo, 2014· Νέστορος, 1992), στο θυμό των εκπαιδευτικών, που συνήθως εκδηλώνεται είτε σωματικά, είτε λεκτικά προς τα παιδιά (Νέστορος, 1992), οι ομάδες συνομηλίκων (Βουϊσδάκης, 1987· Μαρκουλάκη & Παπαστεφανάκης, 2008), οι συμμορίες ανηλίκων παραβατών (Γεωργουλάς, 2000), τα ΜΜΕ και τα videogames (Νικολάου, 2004), και η κοινωνία (Courtecuisse, Fortin, Μπεζέ, Pain, & Selosse, 1998).
Αρκετές έρευνες (Bond, Carlin, Thomas, Rubin, & Paton, 2001· Gini, 2007· Pernille et al, 2005· Woods & White, 2005) έχουν αποδείξει ότι το φαινόμενο αυτό έχει σχέση με την ύπαρξη συναισθηματικών προβλημάτων. Άλλες έρευνες (Olweus, 1997· Salmon, Jones, & Smith, 1998) υποστηρίζουν ότι ο σχολικός εκφοβισμός συσχετίζεται και με την ύπαρξη εσωτερικευμένων και μη εσωτερικευμένων διαταραχών.
Τα παιδιά που έχουν πέσει θύματα αυτού του φαινομένου αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα στο σχολείο, όπως η απροθυμία για παρακολούθηση των μαθημάτων και η απουσία από τα μαθήματα (Reid, 1983). Επιπλέον, πολλά παιδιά καταφεύγουν στην αυτοκτονία (Brunstein-Klomek, Marrocco, Kleinman, Schonfield, & Gould, 2007· Prewitt, 1988). Από την άλλη πλευρά, πολλά παιδιά εξαιτίας αυτού, εμφανίζουν υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και άγχους (Brunstein-Klomek et al, 2007· Fekkes, Pijpers & Vervloove-Vanhorick, 2004· Kaltiala-Heino, Rimpela,  Rantanen, & Rimpela, 2000· Kumpulainen, Räsänen, & Puura, 2001· Nordqvist, 2013), καθώς και μετατραυματικό στρες (Nielsen, Tangen, Idsoe, Matthiesen, & Magerøy, 2015).

Έρευνες σχετικά με τον Σχολικό Εκφοβισμό (Bullying) και την Κατάθλιψη στα παιδιά
Ο Olweus (1991) σε έρευνα του βρήκε, ότι τα αγόρια που είχαν υποστεί σχολικό εκφοβισμό, είχαν αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης, στην εφηβεία. Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα της έρευνας των Neary και Joseph (1994) που μελέτησαν τον σχολικό εκφοβισμό, στα κορίτσια. Η έρευνα του Slee (2005) έρχεται σε συμφωνία, με τις δύο παραπάνω έρευνες. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του έδειξαν ότι, υπήρχε μια σχέση του σχολικού εκφοβισμού με την κατάθλιψη, τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια.
Ο Bond και οι συνεργάτες του (2001) διεξήγαγαν έρευνα σε (3623) μαθητές. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σχέση της θυματοποίησης με τα συμπτώματα άγχους και την κατάθλιψη. Το (25,1%) του δείγματος που είχε υποστεί Bullying είχε συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης σε σχέση με το (7,2%) του δείγματος που δεν είχε υποστεί Bullying. Από την άλλη πλευρά, το μεγαλύτερο ποσοστό του δείγματος (53,7%) που είχε υποστεί σε τακτική βάση σχολικό εκφοβισμό παρουσίαζε τα συμπτώματα αυτών των δυο διαταραχών. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο συχνός σχολικός εκφοβισμός συνδέεται με το άγχος και την κατάθλιψη. Παρόμοια είναι και τα αποτελέσματα της έρευνας του Craig (1998) που διεξήγαγε έρευνα σε (546) μαθητές ηλικίας 11 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του έδειξαν ότι τα παιδιά που είχαν υποστεί Bullying είχαν υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψης σε σύγκριση με τους θύτες και την ομάδα ελέγχου.
Σε μια έρευνα τους οι Natvig, Albrektsten και Qvarnstrom (2001) βρήκαν ότι οι μαθητές που έπεσαν θύματα σχολικού εκφοβισμού από τους συμμαθητές τους, είχαν εκδηλώσει πολλά και υψηλής έντασης ψυχοσωματικά συμπτώματα, με κύρια μορφή συμπτωμάτων, αυτήν της κατάθλιψης. Παρόμοια είναι και η έρευνα της Fekkes και των συνεργατών της (2004) οι οποίοι εξέτασαν το βαθμό συσχέτισης μεταξύ σχολικού εκφοβισμού, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων και συμπτωμάτων κατάθλιψης σε παιδιά 9-12 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι, τα παιδιά που είχαν υποστεί Bullying παρουσίασαν ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως ο πονοκέφαλος, το άγχος, τα προβλήματα ύπνου και η κακή διάθεση. Επίσης, βρήκαν ότι τα παιδιά παρουσίασαν σε μεγάλο ποσοστό κατάθλιψη, σε σύγκριση με τους άλλους μαθητές. Οι Sharp, Thompson και Arora (2000) διεξήγαγαν έρευνα σε (703) μαθητές. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι οι μαθητές που έπεσαν θύματα είχαν αναφέρει ευερεθιστότητα, διαρκή αίσθηση πανικού, επαναλαμβανόμενες αναμνήσεις των περιστατικών και προβλήματα συγκέντρωσης.
Οι Rigby και Slee (1993) διεξήγαγαν έρευνα σε (877) μαθητές ηλικίας 12-18 ετών. Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι υπάρχει μια σημαντική σχέση της θυματοποίησης με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση και ότι η χαμηλή αυτοεκτίμηση δεν οφείλονταν στα αντικοινωνικά στοιχεία της προσωπικότητας των παιδιών, αλλά στην ίδια τη θυματοποίηση. Παρόμοια είναι τα αποτελέσματα των Egan και Perry (1998) που διεξήγαγαν έρευνα σε (189) μαθητές ηλικίας 11 ετών. Τα ευρήματα της έρευνάς τους έδειξαν ότι τα χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης στα παιδιά μπορεί να προδιαθέτουν θυματοποίηση στο παιδί και ότι η θυματοποίηση μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Η αντιμετώπιση του Σχολικού Εκφοβισμού και της Κατάθλιψης στα παιδιά
Η αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου πρέπει να λύνεται σε συλλογικό επίπεδο. Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει να συμβάλλουν στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης. Αρχικά τα παιδιά-θύματα για την διαχείριση της κατάθλιψης και του έντονου άγχους θα πρέπει να έχουν υποστήριξη από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Μια αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση για αυτά τα παιδιά είναι η Γνωστική-Συμπεριφορική Θεραπεία (Cogntive - Behavioral Therapy). Μαζί με τον ψυχολόγο το παιδί-θύμα δουλεύουν πάνω στη συναισθηματική εκπαίδευση, όπου με συζήτηση και ασκήσεις, επιχειρείται η κατανόηση του τρόπου με τον οποίον το παιδί αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις που το προβληματίζουν, τα δικά του συναισθήματα, αλλά και των άλλων, καθώς και η κατανόηση γενικά των συνδέσεων μεταξύ σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών. Στο στάδιο της γνωστικής αναδόμησης, το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται για τον εαυτό του, (για τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά του), να διαχειρίζεται το άγχος και την κατάθλιψη. Έτσι, με τη γνωστική αναδόμηση το άτομο διορθώνει τις δυσλειτουργικές αντιλήψεις του (Lohmann, 2013).
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να υπάρχει συνεχής επιμόρφωση-ενημέρωση, των εκπαιδευτικών και των γονέων σχετικά με αυτό το φαινόμενο. Όσον αφορά στα άτομα που ασκούν το Bullying, να δοθεί έμφαση στην έγκαιρη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση και σε ατομικό και σε οικογενειακό επίπεδο, ώστε να μετριάζονται αυτές οι τάσεις. Επιπλέον, θα πρέπει να δίνονται στα παιδιά ευκαιρίες για θετική έκφραση της επιθετικότητας, μέσα από διάφορα αθλήματα και περισσότερες ευκαιρίες επαφής-διαβίωσης, μέσα σε φυσικό περιβάλλον, που έχει ιδιαίτερα κατευναστικά αποτελέσματα στο νευρικό σύστημα.